ملكوتی ها ملکوتیها – دعای مهر و محبت – دعای ازدواج – باطل کردن طلسم – زبان بند
در این پست از سایت ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب malakootiha.com خواص ذکر یا عالم الغیب و الشهاده,معنی یا عالم الغیب و الشهاده را قرار دادیم . از ذکرهای عظیم الشان و پرفضیلت ذکر یا عالم الغیب و الشهاده که مداومت براین ذکر خواص و فضیلت فراوانی دارد . توصیه شده است بعد نماز صبح 100 بار ذکر یا عالم الغیب و الشهاده که برای فتح و گشایش در کارها بسیار موثر است . سایت ملکوتی ها …
,یا عالم الغیب و الشهاده,ذکر یا عالم الغیب و الشهاده,خواص ذکر یا عالم الغیب و الشهاده,یا عالم الغیب و السرائر,يا عالم الغيب ذنبي أنت تعرفه,يا عالم الغيب ذنبي أنت تعرفه شرح,يا عالم الغيب ذنبي أنت تعرفه تويتر,ياعالم الغيب ذنبي أنت تعرفه نايف حمدان,يا عالم الغيب,يا عالم الغيب والشهادة,يا عالم الغيب والسرائر,يا عالم الغيب والنيات سبحانك,يا عالم الغيب ذنبي انت تعلمه,يا عالم الغيوب والسرائر,اللهم يا عالم الغيب والشهادة,دعاء يا عالم الغيب والسرائر,دعاء ياعالم الغيوب والسرائر,ياعالم الغيب والسرائر يا مطاع ياعليم,دعاء ياعالم الغيب والسرائر يا مطاع ياعليم,ياعالم الغيب والنيات سبحانك رحمتك
ذکر یا عالم الغیب,فواید و فضیلت ذکر یا عالم الغیب,عالم الغیب و الشهاده,ترجمه و شرح ذکر یا عالم الغیب و الشهاده,ذکر یا عالم الغیب برای فتح و گشایش
خواص ذکر یا عالم الغیب و الشهاده,معنی یا عالم الغیب و الشهاده
هر که با خلوص و اعتقاد تمام،بعد از نماز صبح،صد بار بگوید :
« عالم الغیب و الشهادۀ »
خدای تعالی او را از اهل یقین گرداند و از اصحاب کشف شود،چنانکه اسرار صورت و معنی بر او روشن گردد و هر کاری را آغاز کند فتح برایش حاصل گردد و از امور غیبی بهره مند گردد.
این ذکر برگرفته از آیه 22 سوره حشر است.
خواندن 4 آیه آخر سوره حشر (آیه 21 تا 24) بسیار توصیه شده و بسیاری از بزرگان اعلام داشته اند که احتمال وجود اسم اعظم در این آیات بسیار زیاد است.خواندن آین آیات به ترتیبی که در قرآن کریم ذکر شده،نیازی به توصیه استاد ندارد.
اما آنچه که از معنای لغوی ذکر «عالم الغیب و الشهاده» برمی آید و با توجه به اینکه قسمتی از یکی از این آیات مذکور می باشد،بهتر است که با توصیه و تأیید استاد گفته شود هر چند که کتبی که این ذکر را توصیه نموده اند،قید نکرده اند که حتما بایستی به دستور استاد گفته شود.
عالم الغیب و الشهادة؛
واژه «عالِم» مجرد از اضافه وصف خدا قرار نگرفته، بلکه پیوسته در حال اضافه به چیزى وصف او قرار گرفته است مانند:
«عالِمُ الغَیبِ وَالشَّهادةِ»، «عالمُ الغَیبِ» و «عالِمُ غَیبِ السَّماواتِ والأَرض».
وصف اول در قرآن ده بار،[۱] دومى دوبار،[۲] و سومى یک بار[۳] آمده است. و همگى از علم گسترده خدا حکایت مى کنند.
امام کلمه «غیب» در مقابل «شهود» است، و مقصود از آن چیزى است که از حواس ما پنهان باشد، خواه بالذات قابل ادراک با حواس باشد، مانند پدیده هایى که در زمانهاى پیش تحقق پیدا کرده و یا الآن متحقق است ولى از قلمرو حس ما بیرون مى باشد، و یا بالذات مافوق حواس باشد مانند خدا و صفات او و دیگر عوالم روحى که همگى فراتر از درک حسى مى باشند.
بنابر این باید آیات یاد شده در زیر را به همین نحو تفسیر کرد، و هدف همگى تبیین گستردگى علم او است:
۱. «عالِمُ الغَیبِ وَ الشَّهادَةِ الکبیرُ المُتَعال».(رعد/۹) «آگاه از غیب و شهادت بزرگ و برتر».
۲. «وَقالَ الَّذِینَ کفَرُوا لا تَأْتِینَا السّاعَة قُل بَلى وَرَبِّى لتَأْتِینَّکمْ عالم الغَیبِ لا یعزب عَنْهُ مِثقالُ ذَرَّة فى السَّماواتِ وَ لا فِى الأَرْض وَ لاأَصْغَرُ مِنْ ذلِک ولا أَکبَرُ إِلاّ فِى کتاب مُبین».(سبأ/۳) «کافران گفتند: قیامت براى ما نخواهد آمد، بگو آرى سوگند به پروردگارم قطعاً خواهد آمد، پروردگارى که آگاه از غیب است، و ذرّه اى در آسمانها و زمین از او پنهان نیست، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن، همگى در کتاب مبین آمده است».
این آیات در صدد حصر علم به «غیب و شهادت» در خدا است. در این جا دو سؤال مطرح است:
۱. چگونه این آیات علم به شهادت را منحصر به خدا دانسته در حالى که غیر خدا از شهادت آگاه است، و هر انسانى چشم و گوش خود را باز کند صدها مشهود را مى بیند یا مى شنود؟
۲. چگونه علم به غیب منحصر به خدا است در حالى که طبق آیات و روایات انبیا و اولیا از غیب آگاه بوده و از غیب گزارش مى دادند؟
پاسخ هر دو سؤال یک جا بیان مى شود و آن اینکه هدف از تأکید بر حصر علم به شهادت و غیب به خدا این است که علم خدا وسیع و گسترده است و احدى جز او داراى چنین علم و دانش نیست، در این صورت «الف و لام» در الفاظ «غیب» و «شهادت» اشاره به مجموع اشیایى است که تحت عنوان «غیب» و «شهادت» قرار دارند، و علم به چنین موضوع بدون استثنا از شئون خدا است، ولى مانع از آن نخواهد بود که برخى به صورت محدود از غیب و شهادت آگاه باشند، در حالى که دانش خدا نسبت به این دو فراگیر و نامحدود است.
گواه بر این که هدف از حصر در آیات فوق همین است که یادآور شدیم، جمله هاى «وَ لاأَصْغَرُ مِنْ ذلِک ولا أَکبَرُ إِلاّ فِى کتاب مُبین» در آیه مزبور مى باشد.
خلاصه علم نامحدود، غیر از علم محدود است آنچه به خدا اختصاص دارد اوّلى است نه دومى. البته دانش بشرى با دانش الهى فرق دیگرى نیز دارد و آن این که دانش خدا بسان ذات او واجب، و دانش بشر بسان ذات او ممکن است؛ دانش الهى از درون او سرچشمه مى گیرد، در حالى که دانش بشرى از جانب خدا است. در این صورت حتى دانشهاى جزئى و محدود بشر با دانش الهى تفاوت دارد.
