پیش افتادن در دعا , دعای طلب حاجت , شرایط دعا

مـُحـَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عـَنْ أَبـِی عـَبـْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ تَقَدَّمَ فِی الدُّعَاءِ اسْتُجِیبَ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ وَ قَالَتِ الْمَلَائِکَهُ صَوْتٌ مَعْرُوفٌ وَ لَمْ یُحْجَبْ عَنِ السَّمَاءِ وَ مَنْ لَمْ یَتَقَدَّمْ فِی الدُّعَاءِ لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ الْبَلَاءُ وَ قَالَتِ الْمَلَائِکَهُ إِنَّ ذَا الصَّوْتَ لَا نَعْرِفُهُ.

 حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر که در دعا پیش افتد (یعنى همیشه دعا مى کند و اخـتـصاصى به هنگام رسیدن بلا ندارد) بلائى که به او برسد دعایش مستجاب شود، و فـرشـتـگـان گویند: صداى آشنائى است و از بالا رفتن به آسمان ممنوع نگردد، و کسى کـه پـیـشـدسـتـى به دعا نکند، چون بلا به او برسد دعایش مستجاب نشود، و فرشتگان گویند ما: این آواز را نشناسیم.